Iako su vikend objekti na Babanovcu počeli da se grade znatno ranije, tek postavljanje prvog ski lifta označilo je i početak preciznijeg turističkog usmjerenja ovog lokaliteta.
Firma Sportsko rekreacioni centar “Vlašić” bila je državna, a međuopćinski dogovor, koji su tada postigli politički rukovodioci, osiguravao je stalni dotok materijalnih sredstava. Kupljen je i postavljen ski lift Babanovac, tada moderna vučnica, proizvođača Graffer Seggiovie Trento (Italija).
Teško je opisati šta je to tada značilo ovome kraju, prvi pravi ski lift nakon Jahorine dobili su i Travničani, Banjalučani, ali i Splićani i mnogi drugi. Staza je dužine iznad jednog kilometra, a pogodna je nagibom za rekreativce.
Sljedeći ski lift bio je ski lift Ugar. Stubovi se još uvijek nalaze na livadi ispod objekta “Šalak”, a iako je jednu sezonu poslije rata osposobljavan, zbog neriješenih imovinskih odnosa nije više radio. Prije rata, aktuelno rukovodstvo SRC “Vlašić, na čelu sa izuzetno poduzetnim direktorom Đurom Šarićem, upošljavalo je mještane Šišave, vlasnike ovog zemljišta, a firma bi im pomagala i tokom košenja i prijevoza trave pa problema nije bilo. Ugar je imao tri staze, a većina prijeratnih skijaša ih svrstava u tada najljepše, oku ugodne.
Nakon Ugra postavljen je ski lift Markovac, takođe sa tri skijaške staze, a centralna je bila strmija od onih na Babanovcu i Ugru.
Zbog izuzetnog interesa za skijanje na Vlašiću usljedila je nabavka “duplog” ski lifta Babanovac, takođe vučnice kao i svi prethodni, ali sa trostruko većim kapacitetom, jer su se na jednoj strani nalazile hvataljke sa klasičnim “tanjirima”, a na drugoj sidra.
Stari ski lift Babanovac tada je prebačen na lokaciju Visovi u blizini ski lifta Markovac, a koristio se i staza se uređivala uglavnom za skijaška takmičenja, pa su rijetki bili u prilici uživati u njegovim strmim stazama.
Dolaskom rata, svi ski liftovi su potpuno devastirani, motori i reduktori su pokradeni, a sajle su se sjekle i koristile u druge svrhe.
Agencija DAN
